ငါ မမုန္းခဲ့ပါဘူး

အိပ္မက္

ဒီအိပ္မက္ေတြနဲ႕ ေဝးေဝးသြားတာ...

ငါထြက္ေျပးခဲ့လို႕ မဟုတ္ဘူး
ေျပးလိုက္ရင္းနဲ႕ မမီခဲ့တာ...

ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ကပဲ
အဲဒီ အိပ္မက္နဲ႕ မတန္လို႕လား...

အဲဒီ အိပ္မက္ေတြကပဲ
သိပ္ဆန္းေနလို႕လား...

ေသခ်ာတာေတာ့ ငါ "အိပ္မက္" ေတြကို မုန္းသြားျပီ..

အထီးက်န္ နာရီ

အထီးက်န္နံရံမွာ တြဲလဲခိုခဲ့တဲ့
အခ်ိန္မသိနာရီေတြ...

အသက္မဲ့ရင္ခြင္မွာ အလွည့္က် ခိုဝင္ခဲ့တဲ့
ြဲေဗ်ာင္းဆန္ဒဏ္ရာေတြ...

ႏွလုံးသားရဲ့ လမိုက္ညမွာ
အလြမ္းဆည္က်ိဳး ခဲ့တဲ့
ပူျပင္း ေျခာက္ကပ္ ေန႔ ည ရက္ေတြ...

တေရြ႕ေရြ႕ ...
တေရြ႕ေရြ႕ နဲ႕...

ၾကိဳး

သံေယာဇဥ္နဲ႕ခ်ည္တဲ့ ၾကိဳး တစ္ခုမွာ...
အခ်စ္ ပါပါ့မလားလို႕
သံသယအထုံးေတြ ဗရပြ တိုးခဲ့...

"အခ်စ္ဆိုတာ...
တစ္ဘဝလုံး အတြက္ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ...
ေမြးဖြားေပးတဲ့ အရာ" လို႕
သူက ေျပာေတာ့...

ၾကိဳးထုံးေတြ ေျပ
အမုန္းဆုံးနာၾကည္းခ်က္ေတြေတာင္ အရည္ေပ်ာ္လို႕...

မဆန္းေတာ့ ပါဘူး...
ငါဆိုတာ
တြယ္ျငိျပီးသား ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို
ဆူးစူးတာေတာင္ မစြန္႕လႊတ္ႏိုင္သူ...
မက္ခဲ့ဘူးတဲ့ အိပ္မက္ေဟာင္းေတြ ေနာက္ကိုပဲ
ခုံမင္စြာ တြယ္ကပ္လိုက္ပါတတ္တဲ့သူ...

ဂစ္တာတစ္လက္

စြန္႕လႊတ္ဖို႕ ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ျပီးျပီဆို
လွည့္မၾကည့္နဲ႕ေတာ့ ေလေျပ....

ေနာက္တစ္ဖန္ ျပန္လာခဲ့ရင္ေတာ့
မင္းအတြက္
ရင္ခုန္သံေတြ မရွိေလာက္ေတာ့ဘူး...

အခ်ိန္က သင္ေပးတဲ ့ ေလာကနိယာမ ေတြကို
သံစဥ္ေတးသီေနမယ့္
ဂစ္တာတစ္လက္ပဲ ရွိေနေလာက္တယ္...

ကဗ်ာ (၇)

အမွတ္မရွိတာ ထက္
မွတ္လို႕ မရခဲ့တာ ...

ဒဏ္ရာေတြကို ခံႏိုင္ေနတာထက္
လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ေနခဲ့တာပါ ...

ငါ့ အတၲ ေတြကလည္း
"က်႐ႈံး" ဖို႕ဘယ္ေသာအခါမွ ခြင့္မျပဳခဲ့ေတာ့...

ရင္နဲ႕ရင္းတဲ့ ငါ့ကဗ်ာေတြ နဲ႕
နင္ ခင္း ခဲ့တဲ့ ျပိဳင္ပြဲမွာ
ငါ "ေအာင္ပြဲ"ဆက္ခံ ေနဦးမယ္...

မဆုံ

နင့္ရဲ့"ေစာင့္စားျခင္း" ဆိုတာကို
ငါ့ရဲ့ "ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း" နဲ႕
လွည့္ၾကည့္မိတဲ့အခါ တိုင္း...

ငါတို႕ သူစိမ္းေတြထက္ေတာင္ ေဝးေဝး သြားတာ...

ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းနဲ႕ကိုယ္
တိုးတိုးေလး လြမ္းခြင့္ေတြကို
သစၥာတံခါးနဲ႕ ေသာ့ ခတ္ျပီး...

အရင္ကတည္းက မနီးခဲ့တဲ့ ငါတို႕ေတြ
ဘယ္ေတာ့ မွလည္း မဆုံႏိုင္ေတာ့ပါဘူးေလ...

ခိုး

ဟာေနတဲ့ ရင္ခြင္က...
ဟိုးအရင္ အမွားတစ္ခုမွာ
တြယ္ကပ္ျငိ ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကို
နားစြင့္တုန္းပဲ...

နင္မခ်စ္ေတာ့တာသိေပမယ့္...
ရင္ကြဲခဲ့တဲ့ အတိတ္ကို
ငါ့ႏွလုံးသားက တိတ္တခိုးေလး သိုလ္ဝွက္လို႕
ခိုးခိုးျပီးေတာ့ လြမ္းေနတုန္းပဲ...

ဒ႑ာရီ

နင္က
မႏိုးေသးတဲ့ အိပ္မက္ထဲက
ဒ႑ာရီ လိုပဲ...
ပံုျပင္ေတြကို ခ်စ္တဲ့
ငါ့ကို
ေမ်ာလြင့္ေနေအာင္
ျပဳစားတတ္တယ္.....

ကဗ်ာ (၆)

သက္တံ့ေရာင္ သံစဥ္ေတြကို
ိုဆိုညည္းရင္း
မိုးေကာင္းကင္ၾကီး ကို
ငါလိုခ်င္ခဲ့မိတယ္...

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကလြဲရင္
ဘယ္သူ႕ကိုမွ မလွည့္စားခဲ့ေပမဲ့
ငါစားခဲ့တဲ့ ပန္းသီးက
ဘာလို႕ အဆိပ္သင့္ ေနခဲ့လဲ...

တကယ္ေတာ့ ...
လြတ္လပ္ျခင္း နဲ႕
ကိုးကြယ္ျခင္းကိုလဲခဲ့တာ
ငါက တကယ္ 'အ' ခဲ့မိလို႔ပဲ

ကဗ်ာေရးတဲ့ ကဗ်ာ

ဂယက္႐ိုက္ေနတဲ့ ကန္ေရျပင္ကို
တည္ျငိမ္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္း ၾကိဳးစားရင္း...
လိႈင္းေတြထန္ျပီး ပင္လယ္သာျဖစ္လာခဲ့တယ္

မ်က္ရည္ေတြက ခမ္းသလိုလိုနဲ႕
မကုန္ႏိုင္တဲ့ စမ္းေရလိုပဲ
မင္းရဲ့ ငိုသံေတြကလည္း ပင္လယ္ေအာ္သံေတြလို ပဲ့တင္ခဲ့...

မဆုံႏိုင္တဲ့ ကံၾကမၼာရယ္
ေရးထားျပီးသားစာအုပ္ တစ္အုပ္အျဖစ္
ငါ့ႏွလုံးသားကို အစကတည္းက ပုံႏွိပ္ထားသင့္တယ္...

နင့္အနားမွာငါရွိခ်င္တယ္

ေမ့လို႕မရတဲ့ အမွတ္တရေတြ
အစားထိုးလို႕လဲမရေတာ့
ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ကိုယ္ က်ိန္စာအသင့္ခံေပါ့...

ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတာက အတိတ္ေတြဆိုရင္
ပစၥဳပၸန္မွာ လြမ္းေနခြင့္ကို
ငါအသက္ဆက္ရွင္ဖို႕ ဓားျပတိုက္လိုက္တယ္...

နင့္ရင္ခြင္ကိုပဲ ငါ့ ႏွလုံးသားက
႐ူးမေလာက္ခိုဝင္ခ်င္ေနေတာ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း နာက်ည္းတယ္...


ျဖစ္ႏိုင္ရင္
နင္ရွိတဲ့ဘဝ ကို
အရာအားလုံးထက္ ငါမက္ေမာလိုက္ခ်င္တယ္...

ျဖစ္ႏိုင္ရင္
နင့္အနားမွာငါရွိခ်င္တယ္...

ကဗ်ာ (၄)

ယုံလို႕မရတဲ့ ရင္ခြင္မွာ...
ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရင္ခုန္သံ ေတြ...
တူညီတဲ့ ခံစားမႈ ေတြကို..
တိုက္ဆိုင္မႈေတြ အျဖစ္...
မုန္းပစ္လိုက္ျပီဟာ....

ကဗ်ာ( ၂)

ကဗ်ာ တစ္ပုပ္ နိဂုံးခ်ဳပ္ေတာ့
ကာရန္မညီတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြ တစ္ခန္းရပ္...

ဆႏၵ ဆိုတာ ဘဝ နဲ႕ တစ္ထပ္တည္း မက်တာ
ေလာကသဘာဝ ထင္ပါရဲ့...

ႏွလုံးသား ဒဏ္ရာ ေတြဟာ
တိတ္တိတ္ေလးနဲ႕ တိုက္စားတတ္ၾကတယ္...

ကဗ်ာ( ၁)

ေနာင္တေတြထဲကပဲ ရုန္းမထြက္ ႏိုင္တဲ့ ငါ့ကို
အမွားေတြကလည္း ေဂ်ာင္ပိတ္ထားတယ္....

ကဗ်ာေတြက ဘဝကို ရွာတယ္
အထီးက်န္ မႈ က ၾကင္နာမႈ ကိုရွာတယ္....

ငါ့ရင္ထဲက ရင္ခုန္သံ က
အခ်စ္ ကိုရွာတယ္....