သံေယာဇဥ္နဲ႕ခ်ည္တဲ့ ၾကိဳး တစ္ခုမွာ...
အခ်စ္ ပါပါ့မလားလို႕
သံသယအထုံးေတြ ဗရပြ တိုးခဲ့...
"အခ်စ္ဆိုတာ...
တစ္ဘဝလုံး အတြက္ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ...
ေမြးဖြားေပးတဲ့ အရာ" လို႕
သူက ေျပာေတာ့...
ၾကိဳးထုံးေတြ ေျပ
အမုန္းဆုံးနာၾကည္းခ်က္ေတြေတာင္ အရည္ေပ်ာ္လို႕...
မဆန္းေတာ့ ပါဘူး...
ငါဆိုတာ
တြယ္ျငိျပီးသား ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို
ဆူးစူးတာေတာင္ မစြန္႕လႊတ္ႏိုင္သူ...
မက္ခဲ့ဘူးတဲ့ အိပ္မက္ေဟာင္းေတြ ေနာက္ကိုပဲ
ခုံမင္စြာ တြယ္ကပ္လိုက္ပါတတ္တဲ့သူ...
1 comments:
ဂ်စ္ပစီေတြရဲ့ ေနာက္ဆုံးသီခ်င္းလိုပဲေပါ့
ငါဒီမွာ အဆုံးသတ္ ခ်င္ပါတယ္။
အိပ္မက္ေတြေနာက္ ပါမသြားေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေပါ့။
ကိုရီးရားရုပ္ရွင္ေတြထဲကလိုေျပာရရင္
သစ္ပင္တစ္ပင္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။
အတၱေတြ မရွိေတာ့ရင္ေပါ့။
ဒါေပမဲ့.....
ငါက လူေလ။
စြန္႕လႊတ္ဖို႕ေတာ့ သတိၱဘယ္ရွိမလဲ။
ဘုရားသခင္မွ မဟုတ္ပဲ.......။
Post a Comment