ခိုး

ဟာေနတဲ့ ရင္ခြင္က...
ဟိုးအရင္ အမွားတစ္ခုမွာ
တြယ္ကပ္ျငိ ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကို
နားစြင့္တုန္းပဲ...

နင္မခ်စ္ေတာ့တာသိေပမယ့္...
ရင္ကြဲခဲ့တဲ့ အတိတ္ကို
ငါ့ႏွလုံးသားက တိတ္တခိုးေလး သိုလ္ဝွက္လို႕
ခိုးခိုးျပီးေတာ့ လြမ္းေနတုန္းပဲ...

ဒ႑ာရီ

နင္က
မႏိုးေသးတဲ့ အိပ္မက္ထဲက
ဒ႑ာရီ လိုပဲ...
ပံုျပင္ေတြကို ခ်စ္တဲ့
ငါ့ကို
ေမ်ာလြင့္ေနေအာင္
ျပဳစားတတ္တယ္.....

ကဗ်ာ (၆)

သက္တံ့ေရာင္ သံစဥ္ေတြကို
ိုဆိုညည္းရင္း
မိုးေကာင္းကင္ၾကီး ကို
ငါလိုခ်င္ခဲ့မိတယ္...

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကလြဲရင္
ဘယ္သူ႕ကိုမွ မလွည့္စားခဲ့ေပမဲ့
ငါစားခဲ့တဲ့ ပန္းသီးက
ဘာလို႕ အဆိပ္သင့္ ေနခဲ့လဲ...

တကယ္ေတာ့ ...
လြတ္လပ္ျခင္း နဲ႕
ကိုးကြယ္ျခင္းကိုလဲခဲ့တာ
ငါက တကယ္ 'အ' ခဲ့မိလို႔ပဲ

ကဗ်ာေရးတဲ့ ကဗ်ာ

ဂယက္႐ိုက္ေနတဲ့ ကန္ေရျပင္ကို
တည္ျငိမ္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္း ၾကိဳးစားရင္း...
လိႈင္းေတြထန္ျပီး ပင္လယ္သာျဖစ္လာခဲ့တယ္

မ်က္ရည္ေတြက ခမ္းသလိုလိုနဲ႕
မကုန္ႏိုင္တဲ့ စမ္းေရလိုပဲ
မင္းရဲ့ ငိုသံေတြကလည္း ပင္လယ္ေအာ္သံေတြလို ပဲ့တင္ခဲ့...

မဆုံႏိုင္တဲ့ ကံၾကမၼာရယ္
ေရးထားျပီးသားစာအုပ္ တစ္အုပ္အျဖစ္
ငါ့ႏွလုံးသားကို အစကတည္းက ပုံႏွိပ္ထားသင့္တယ္...

နင့္အနားမွာငါရွိခ်င္တယ္

ေမ့လို႕မရတဲ့ အမွတ္တရေတြ
အစားထိုးလို႕လဲမရေတာ့
ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ကိုယ္ က်ိန္စာအသင့္ခံေပါ့...

ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတာက အတိတ္ေတြဆိုရင္
ပစၥဳပၸန္မွာ လြမ္းေနခြင့္ကို
ငါအသက္ဆက္ရွင္ဖို႕ ဓားျပတိုက္လိုက္တယ္...

နင့္ရင္ခြင္ကိုပဲ ငါ့ ႏွလုံးသားက
႐ူးမေလာက္ခိုဝင္ခ်င္ေနေတာ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း နာက်ည္းတယ္...


ျဖစ္ႏိုင္ရင္
နင္ရွိတဲ့ဘဝ ကို
အရာအားလုံးထက္ ငါမက္ေမာလိုက္ခ်င္တယ္...

ျဖစ္ႏိုင္ရင္
နင့္အနားမွာငါရွိခ်င္တယ္...